هم مرگ - علیرضا آذر

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن  / لب وا کن و با واژه بزن جادو کنلیلی تو بگو،حرف بزن،نوبت توست / بعد از من و جان کندن من نوبت توستلیلی مگذار از دَمِ خود دود شوم / لیلی مپسند این همه نابود شوملیلی بنشین،سینه و سر آوردم / مجنونم و خونابِ جگر آوردممجنونم و خون در دهنم می رقصد / دستان جنون در دهنم می رقصدمجنون تو هستم که فقط گوش کنی / بگذاری ام و باز فراموش کنیدیوانه تر از من چه کسی هست،کجاست / یک عاشقِ این گونه از این دست کجاستتا اخم کنی دست به خنجر بزند / پلکی بزنی به سیم آخر یزندتا بغض کنی،درهم و بیچاره شود / تا آه کِشی،بندِ دلش پاره شوداِی شعله به تن،خواهرِ نمرود بگو / دیوانه تر از من چه کسی بود،بگوآتش بزن این قافیه ها سوختنی ست / این شعرِ پُر از داغِ تو آتش زدنی ستاَبیاتِ روانی شده را دور بریز / این دردِ جهانی شده را دور بریزمن را بگذار عشق زمین گیر کند / این زخمِ سراسیمه مرا پیر کنداین پِچ پِچه ها چیست،رهایم بکنید / مردم خبری نیست،رهایم بکنیدمن را بگذارید که پامال شود / بازیچه ی اطفالِ کهنسال شودمن را بگذارید به پایان برسد / شاید لَت و پارَم به خیابان برسدمن را بگذارید بمیرد،به درَک / اصلا برود ایدز بگیرد،به درَکمن شاهدِ نابودی دنیای منم / باید بروم دست به کاری بزنمحرفت همه جا هست،چه باید بکنم / با این همه بن بست چه باید بکنملیلی تو ندیدی که چه با من کردند / مردم چه بلاها به سَرم آوردندمن عشق شدم،مرا نمی فهمیدند / در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدنداین دغدغه را تاب نمی آوردند / گاهی همگی مسخره ام می کردندبعد از تو به دنیای دلم خندیدند / مردم به سراپای دلم خندیدنددر وادیِ من چشم چرانی کردند / در صحنِ حَرم تکه پرانی کردنددر خانه ی من عشق خدایی می کرد / بانوی هنر،هنرنمایی می کردمن زیستنم قصه ی مردم شده است / یک تو،وسط زندگیم گم شده استاوضاع خراب است،مراعات کنید / ته مانده ی آب است،مراعات کنیداز خاطره ها شکر گذارم،بروید / مالِ خودتان دار و ندارم،برویدلیلی تو ندیدی که چه با من کردند / مردم چه بلاها به سرم آوردندمن از به جهان آمدنم دلگیرم / آماده کنید جوخه را،می میرمدر آینه یک مردِ شکسته ست هنوز / مرد است که از پا ننشسته ست هنوزیک مرد که از چشمِ تو افتاد شکست / مرد است ولی خانه ات آباد،شکستدر جاده ی خود یک سگِ پاسوخته بود / لب بر لب و دندان به زبان دوخته بودبر مسندِ آوار اگر جغد منم / باید که در این فاجعه پرپر بزنم اما اگر این جغد به جایی برسد / دیوانه اگر به کدخدایی برسدته مانده ی یک مرد اگر برگردد / صادق،سگ ولگرد اگر برگرددمعشوق اگر زهر مهیا بکند / داود نباشد که دری وا بکنداین خاطره ی پیر به هم می ریزد / آرایش تصویر به هم می ریزداِی روح، مرا تا به کجا می بری ام / دیوانه ی این سرابِ خاکستری اممی سوزم و می میرم و جان می گیرم / با این همه هر بار زبان می گیرمدر خانه ی من پنجره ها می میرند / بر زیر و بمِ باغ،قلم می گیرنداین پنجره تصویرِ خیالی دارد / در خانه ی من مرگ تَوالی دارددر خانه ی من سقف فرو ریختنی ست / آغاز نکن،این اَلَک آویختنی ستبعد از تو جهانِ دگری ساخته ام / آتش به دهانِ خانه انداخته امبعد از تو خدا خانه نشینم نکند / دستانِ دعا بدتر از اینم نکندمن پای بدی های خودم می مانم / من پای بدی های تو هم می مانملیلی تو ندیدی که چه با من کردند / مردم چه بلاها به سرم آوردندآواره ی آن چشمِ سیاهت شده ام / بیچاره ی آن طرز نگاهت شده امهر بار مرا می نگری می میر م / از کوچه ی ما می گذری می میرمسوسو بزنی، شهر چراغان شده است / چرخی بزنی،آینه بندان شده استلب باز کنی،آتشی افروخته ای / حرفی بزنی،دهکده را سوخته ایبد نیست شبی سر به جنونم بزنی / گاهی سَرکی به آسمونم بزنیمن را به گناهِ بی گناهی کُشتی / بانوی شکار،اشتباهی کُشتیبانوی شکار،دست کم می گیری / من جان دهم آهسته،تو هم می میریاز مرگِ تو جز درد مگر می ماند / جز واژه ی برگرد مگر می مانداین ها همه کم لطفیِ دنیاست عزیز / این شهر مرا با تو نمی خواست عزیزدیوانه ام،از دست خودم سیر شدم / با هر کسِ همنامِ تو درگیر شدماِی تُف به جهانِ تا ابد غم بودن / اِی مرگ بر این ساعتِ بی هم بودنیادش همه جا هست،خودش نوشِ شما / اِی ننگ بر و مرگ بر آغوشِ شماشمشیر بر آن دست که بر گردنش است / لعنت به تَنی که در کنار تنش استدست از شب و روز گریه بردار گلم / با پای خودم می روم این بار گلمقشنگی اهنگ : 86%دانلود - با حجم 9 مگابایت